📖 சங்கீதம் 137 – விரிவான விளக்கம்
1. வரலாற்றுப் பின்னணி
- பாபிலோன் சிறைச்சாலை (586 கி.மு.)
- யூதர்கள் பாபிலோனுக்கு அடிமைகளாக அழைத்துச் செல்லப்பட்டார்கள் (2 இராஜாக்கள் 25; எரேமியா 39).
- எருசலேம் அழிக்கப்பட்டது, ஆலயம் எரிக்கப்பட்டது.
- யூதர்கள் பரிதாபத்துடனும் ஏக்கத்துடனும் சியோனை நினைத்து கண்ணீர் விட்டனர்.
- இந்தச் சங்கீதம் பாபிலோன் சிறைக்கால துக்கப்பாடலாக எழுதப்பட்டது.
- யூதர்கள் சியோனை நினைத்து பாடிய துயர பாடல்.
- அவர்களின் வெளிநாட்டுக் கைதியின் மனநிலை:
- அந்நிய தேசத்தில் எவ்வாறு கர்த்தரைப் புகழ்ந்து பாட முடியும்?
- எதிரிகள் கேலி செய்து “சங்கீதம் பாடுங்கள்” எனச் சொன்னார்கள்.
- ஆனால் அவர்கள் சியோனை மறக்காத உறுதிமொழி எடுத்துக் கொண்டார்கள்.
2. வசன வாரியான விளக்கம்
(1) “பாபிலோனின் நதிக்கரையில் அமர்ந்து சியோனை நினைத்து அழுதோம்.”
- நதிக்கரை: பாபிலோனில் டைகிரிஸ், யூபிரத்தேஸ் மற்றும் கால்வாய் போன்ற நதிகள்.
- அழுகை: சியோனை (எருசலேம், ஆலயம்) நினைத்ததும் துயரத்தால் அழுதனர்.
- ஆன்மிக அர்த்தம்: உலகத்தில் அந்நியராக வாழும் தேவ ஜனத்தின் ஆழ்ந்த ஏக்கம்.
(2) “அந்த இடத்திலுள்ள அத்தி மரங்களில் எங்கள் வீணைகளை தொங்கவிட்டோம்.”
- அவர்கள் பாடலுக்குப் பயன்படுத்திய வீணைகள் இனி பாவனையற்றவையாகி விட்டன.
- மகிழ்ச்சியின் கருவிகள் துக்கத்தின் சாட்சிகளாக மாறின.
(3–4) “எங்களைச் சிறைப்பட்டவர்கள், ‘சங்கீதம் பாடுங்கள்’ என்றார்கள்… அந்நிய தேசத்தில் கர்த்தருக்குப் பாடுவோமோ?”
- எதிரிகள் கேலியாக அவர்களைப் பாடச் சொன்னார்கள்.
- ஆனாலும் யூதர்கள் கூறினார்கள்:
- கர்த்தருக்குப் பாடுவது ஒரு பரிசுத்த காரியம்.
- அந்நிய தேசத்தில் அதை அவமானப்படுத்த முடியாது.
(5–6) “எருசலேமே, நான் உன்னை மறந்தால் என் வலது கை மறந்து போகட்டும்…”
- இது ஒரு சத்திய உறுதிமொழி:
- “எருசலேம் எப்போதும் என் நினைவில் இருக்கும்.”
- “அதை மறந்தால் என் வாழ்வும் பாழாகட்டும்.”
- யூதர்களுக்கு எருசலேம் வெறும் நகரமல்ல; தேவனின் வாசஸ்தலம்.
(7) “எருசலேமின் நாளில், எடோமியரே, அதை இடித்து இடித்துவிடுங்கள் என்று சொன்னதை நினைவில் கொள்.”
- எடோமியர் (ஏசாவின் சந்ததி) யூதர்களுக்கு பகைவர்.
- எருசலேம் அழிந்தபோது அவர்கள் மகிழ்ச்சியடைந்தார்கள் (ஒபதியா 1:10–14).
- சங்கீதக்காரர் கர்த்தரிடம் அவர்களின் துரோகம் நினைவில் கொள்ளச் சொல்கிறார்.
(8–9) “பாபிலோனின் மகளே… உன் குழந்தைகளைப் பிடித்து பாறையில் அடிக்கும் ஒருவர் ஆசீர்வதிக்கப்பட்டவன்.”
- இது பழி தீர்க்கும் குரல்.
- யூதர்கள் தங்கள் துயரத்தால் நிரப்பப்பட்ட கோபத்தில் நீதியை வேண்டினார்கள்.
- பாறையில் அடிக்கும் குழந்தைகள் – இது பாபிலோனியர்கள் பிறருக்கு செய்த கொடுமையை அவர்களுக்கே திருப்பித் தரப்படும் நியாயத்தீர்ப்பு.
- தீர்க்கதரிசனமாக, பாபிலோனின் அழிவை முன்னறிவிக்கிறது (எசாயா 13:16; எரேமியா 51).
3. யூத ரபிகளின் விளக்கம்
- மிட்ராஷ் மற்றும் தால்மூத் விளக்கங்கள்:
- யூத ரபிகள் இந்த சங்கீதத்தை சிறைபிடிப்பு துக்கப்பாடல் எனக் கருதுகிறார்கள்.
- “நதிக்கரை” – யூதர்கள் எப்போதும் நதிக்கரையில் உட்கார்ந்து தோரா படித்தார்கள்.
- “வீணைகளை தொங்கவைத்தோம்” – அவர்கள் மகிழ்ச்சிப் பாடலை விட்டு விட்டார்கள்; திருமணம், விழாக்கள் கூட துக்கமாகி விட்டன.
- “எருசலேமே, நான் உன்னை மறந்தால்” – யூத திருமணங்களில் இன்று வரை இதைச் சொல்வார்கள்.
- மணமகன் தனது விரலில் மோதிரம் போடும்போது எருசலேமை நினைவில் கொள்கிறேன் என்று சொல்லும் பழக்கம் உள்ளது.
- “குழந்தைகளைப் பாறையில் அடித்தல்” – ரபிகள் இதை பாபிலோனின் அழிவு குறித்த தீர்க்கதரிசனமாகவே எடுத்துக் கொள்கிறார்கள்; ஆனால் அதே சமயம் பகைவனின் கொடுமைகள் தமக்கே திரும்பும் விதியை சுட்டுகிறது என்று சொல்கிறார்கள்.
4. கிறிஸ்தவ வேத ஆராய்ச்சியாளர்களின் பார்வை
- வரலாற்று பார்வை:
- சங்கீதம் 137 யூதர்களின் பாபிலோன் சிறைக்கால உணர்வுகளை உண்மையாக பிரதிபலிக்கிறது.
- இது ஒரு தேசப்பாடல் + பிரார்த்தனை + நீதி வேண்டுகோள்.
- ஆவிக்குரிய பார்வை:
- “சியோன்” = தேவ ஜனத்தின் ஆன்மீக இல்லம் (தேவ ராஜ்யம், சொர்க்கம்).
- “அந்நிய தேசம்” = பாவத்தின் உலகம்.
- விசுவாசி சியோனை ஏங்கி, உலகில் அந்நியராக வாழ்கிறான்.
- நீதியும் கருணையும்:
- கடைசி வசனம் (9) – பழிதீர்க்கும் வார்த்தையாகத் தெரிந்தாலும், அது மனிதக் கோபத்தை அல்ல; தேவனின் நீதியை வேண்டுதலாக இருக்கிறது.
- பாபிலோனின் அழிவு வரவிருக்கும் தீர்ப்பு எனவே, சங்கீதக்காரர் அதை முன்கூட்டியே அறிவித்தார்.
- சமகாலப் பயன்:
- இந்த சங்கீதம் இன்று தேவ ஜனத்திற்கு பிரிவினை மற்றும் வலியை எவ்வாறு ஜெபத்தால் வெளிப்படுத்தலாம் என்பதை கற்றுக் கொடுக்கிறது.
- துக்கத்தில் கூட கர்த்தரிடம் நீதியைத் தேடலாம்.
5. ஆய்வாளர்களின் ஆய்வு அறிக்கைகள்
- ஹெர்மனியூட்டிக்கல் ஆய்வு:
- முதல் 6 வசனங்கள்: துக்கமும் நினைவுகளும்.
- கடைசி 3 வசனங்கள்: நியாயத்தீர்ப்பு வேண்டுதல்.
- பாபிலோனிய வரலாறு:
- எருசலேம் அழிந்த பின் யூதர்கள் பல நூற்றாண்டுகள் வரை இந்த சங்கீதத்தை நினைவு நாள்களில் (Tisha B’Av) பாடினார்கள்.
- ஆராய்ச்சியாளர்கள்:
- சிலர் இதை “எக்ஸைல் எலெஜி” (Exile Elegy) என்று அழைக்கிறார்கள்.
- இது இலக்கிய ரீதியாகவும் மிக வலிமையான சங்கீதம்.
🔑 சுருக்கம்
சங்கீதம் 137 என்பது பாபிலோன் சிறையில் இருந்த யூதர்களின் ஆழ்ந்த துக்கத்தையும், சியோனை மறக்காத உறுதியையும், எதிரிகளின் மேல் தேவனின் நீதியை வேண்டுதலையும் பிரதிபலிக்கும் சங்கீதம்.
- வரலாற்று நிலையில் இது யூதர்களின் தேச துக்கப்பாடல்.
- யூத ரபிகள் இதை எருசலேமை நினைவில் கொள்ளும் நிரந்தர சத்தியமாக எடுத்துக்கொள்கிறார்கள்.
- கிறிஸ்தவ பார்வையில் இது பாவ உலகத்தில் அந்நியராக வாழும் தேவ ஜனத்தின் சொர்க்க ஏக்கம் எனக் கருதப்படுகிறது.